Geen neerslag van betekenis 

 

 

De tijd dringt en geen verhaal kondigt zich aan. Geen verrassende gedachte komt bovendrijven. Er is geen opwellende herinnering die beschreven wil worden, geen man over boord, zelfs geen verdronken kalf dat aanzet tot ‘max. 250 woorden s.v.p’. Er hangt nevel in het hoofd.

De omstandigheden zijn goed. Het huis is verlaten en het lichte zoemen van de computer klinkt vertrouwd. Op het bureaublad liggen pen, papier en potlood. Hij krabbelt losse lijntjes op het papier. De mist moet optrekken. Gedachten moeten zich kunnen richten. Een uur verstrijkt. De tijd dringt, de cursor knippert, het scherm blijft leeg.